Στην αρχαία Ελλάδα οι άνθρωποι χόρεψαν τη φύση, την ειρήνη, τον πόλεμο, τη δουλειά, τη θρησκεία ακόμα και το θάνατο.
Στις μέρες μας στο ρυθμό της μουσικής εκφράζεσαι συναισθηματικά και καλλιτεχνικά, αποβάλλεις άγχη, εκτονώνεσαι, γυμνάζεις το σώμα, ο οργανισμός κάνει καύσεις, μαθαίνεις τη σωστή στάση για το σώμα σου, ηρεμείς ψυχικά. Και όλα αυτά τα καταφέρνεις απλά χορεύοντας.
Ο Χρήστος είναι ο πλέον κατάλληλος άνθρωπος για να μας μυήσει στη μαγεία του χορού. Και γιατί το λέω αυτό; Είναι ο ίδιος χορευτής από την ηλικία των 7 ετών, διδάσκων καθηγητής από τα 17 του και φέτος μπαίνει στην έβδομη χρονιά του ως ιδιοκτήτης της σχολής χορού «Burn The Floor». Εκεί που ήταν και το σημείο συνάντησης μας.
Μία μεριά γεμάτη βραβεία και διακρίσεις, αμέτρητες φωτογραφίες με συμμετοχές μαθητών σε φεστιβάλ και δράσεις φιλανθρωπικού χαρακτήρα της σχολής να προσπερνούν η μία την άλλη σε μια μεγάλη οθόνη, αλλά και με έναν άνθρωπο απέναντί μου φιλόξενο, χαμογελαστό και ευδιάθετο, κατάλαβα εξ' αρχής πως η συζήτησή μας δεν θα ήταν τίποτα λιγότερο από ενδιαφέρουσα.
«Η αγάπη και η πόρωση που έχουμε εμείς οι καθηγητές, έχει περάσει στους μαθητές μας και χρόνια τώρα πρωταγωνιστούμε σε αμέτρητα Φεστιβάλ χορού, έχοντας δεκάδες διακρίσεις. Μόνο την περσινή χρονιά το σύνολο των μεταλλίων έφτασε τα 91. Νούμερο που μας έφερε στην 1η θέση σε αριθμό μεταλλίων σε ολόκληρη την Θεσσαλία» μου λέει ο Χρήστος, τη στιγμή που γνώριζα ήδη, ότι για να φτάσει ως εδώ έχουν προηγηθεί πολλά...
Βλέπεις η βάση του Χρήστου σε ηλικία 7 ετών, ήταν οι παραδοσιακοί χοροί και ξεκίνησε με συμμετοχές σε φεστιβάλ στο εξωτερικό. Αναζητώντας νέα πράγματα, το χόμπι και πάθος του, έγινε ανάγκη, ώσπου χωρίς να το καταλάβει έγινε η βασική του απασχόληση και δουλειά.
Hello there! Ο λόγος που υπάρχουν τόσα χρόνια όλοι αυτοί οι χοροί, είναι γιατί δημιουργείται το φλερτ. Υπάρχει το στοιχείο του γοητεύω, το θήραμα και ο κυνηγός. Hello again!
Ο ίδιος ως επίσημα αναγνωρισμένος Ομοσπονδιακός Προπονητής και Κριτής της Εθνικής Χοροαθλητικής Ομοσπονδίας Ελλάδος (Ε.Χ.Ο.Ε) πλέον, διδάσκει λατινοαμερικάνικους, ευρωπαϊκούς, κουβανέζικους, λαϊκούς και ελληνικούς παραδοσιακούς χορούς και συνεργάζεται με 14 εξειδικευμένους καθηγητές, για τους οποίους είναι πολύ περήφανος. «Είναι πάρα πολύ καλά παιδιά γιατί αυτό που με ενδιαφέρει πάνω από όλα είναι η προσωπικότητα και ο χαρακτήρας ενός παιδαγωγού - δασκάλου. Επίσης ο κόσμος έχει απαιτήσεις, δεν δέχεται το ψεύτικο. Αντιλαμβάνεται αν κάποιος δίνεται ψυχή και σώμα και το κάνει γιατί το αγαπάει ή γιατί το βλέπει απλά σαν μία δουλειά».
«Χάρη σε αυτούς λοιπόν, στο πρόγραμμα της σχολής έχουν ενταχθεί όλα τα είδη που ο κόσμος μας έχει ζητήσει όλα αυτά τα χρόνια. Χοροί με καβαλιέρο και ντάμα όπως είναι οι Latin, το Arg.tango, η Salsa, νέα είδη όπως το hip-hop και υποκατηγορίες του,το Breakdance, το Οriental, ο Σύγχρονος και ο Μοντέρνος χορός, το Flamenco, το Musical, το Sexy ladies Dance Fit, οι λαϊκοί (ζεϊμπέκικο, χασάπικο) και τέλος οι παραδοσιακοί».
«Ο λόγος που υπάρχουν τόσα χρόνια όλοι αυτοί οι χοροί, είναι γιατί δημιουργείται το φλερτ. Υπάρχει το στοιχείο του γοητεύω, το θήραμα και ο κυνηγός. Και όπως στον έρωτα δεν υπάρχει ηλικία, το ίδιο συμβαίνει και με τον χορό. Το έχουμε αποδείξει, πως μπορεί να χορέψει τόσο ένα παιδί 4ων χρονών, όσο κι ένα ζευγάρι 70 χρονών. Δεν παίζει ρόλο η ηλικία ή ο σωματότυπος. Και για να επανέλθω στο φλερτ, υπάρχουν περιπτώσεις μαθητών δημοτικού που λένε στους γονείς τους, πως θέλουν να είναι σ' όλη τους τη ζωή μαζί. Εκεί είναι που το συναίσθημα δεν μπορεί να εκφραστεί λόγω άγνοιας της ευαίσθητης ηλικίας και βγαίνει αυθόρμητα. Τι πιο όμορφο και γοητευτικό να έρχονται σε επαφή μέσω του χορού;»
Η φαντασία μου πάει κατευθείαν στο σινεμά. Και συγκεκριμένα σε ταινίες που υμνούν τον έρωτα μέσω του χορού. «Η μαγεία της εικόνας του κινηματογράφου αποτελεί κίνητρο, ώστε να ξεκινήσουν χορό τα παιδιά», μου λέει ο Χρήστος την στιγμή που μοιράζομαι την σκέψη μου μαζί του και συνεχίζει...
«Σκέψου ότι το «Take the Lead» που είναι μία αληθινή ιστορία ταινίας που πρωταγωνίστησε ο Αντόνιο Μπαντέρας, δημιούργησε τέτοιο θέμα, ώστε στα σχολεία της Αμερικής μπήκε υποχρεωτικά το μάθημα του χορού, γιατί βοηθούσε στην εξέλιξη και στη διαμόρφωση των ατίθασων παιδιών».
Και από τη μεγάλη οθόνη στη μικρή και το «Dancing With The Stars», για το οποίο ο συγκεκριμένος άνθρωπος έχει δεχτεί πρόταση συμμετοχής τουλάχιστον 4 φορές. «Δυστυχώς οι υποχρεώσεις μου ως υπεύθυνος της σχολής, δεν μου επιτρέπουν να αφήσω κάτι που κινείται πραγματικά από εμένα και να λείψω στην Αθήνα για ένα διάστημα, ενδεχομένως και τριών μηνών».
«Το DWTS έχει φτάσει σε 40 χώρες του κόσμου και αυτό δείχνει πως ο καθένας μας σε μικρό χρονικό διάστημα μπορεί να μάθει χορό. Οι star δεν είναι επαγγελματίες χορευτές. Εκτιμώ πάρα πολύ όλους τους συμμετέχοντες μιας και είναι φίλοι και συνάδελφοι και κυρίως την κυρία Γκαλένα Βελίκοβα που είναι και μία από τις βασικές μου προπονήτριες».
Είναι αλήθεια πως ο χορός στις μέρες μας έχει γίνει μόδα, όπως επίσης μόδα έγιναν και κάποια νέα είδη του βλ. Twerking και χορός σε στύλο... Αυτά λοιπόν τα είδη σύμφωνα με το Χρήστο, καλύπτουν άλλες ανάγκες ανθρώπων. «Ο χορός σε στύλο, πάντα με προβλημάτιζε για τη Λάρισα. Επειδή γενικότερα στην πόλη μας αντιλαμβανόμαστε με διαφορετική αισθητική κάποια πράγματα, δεν πίστευα πως θα μπορούσε να περάσει με ομαλό τρόπο και χωρίς να σχολιαστεί».
Hello there! Γενικά η πρόκληση μου αρέσει! Πάντα άρεσε σε όλους μας. Το πως τη διαχειριζόμαστε όμως είναι θέμα προσωπικότητας, αισθητικής, παιδείας και χαρακτήρα. Hello again!
Τα λόγια του μου δίνουν το βήμα να τον ρωτήσω τι γίνεται με τον χορό και τους άντρες. «Το '99 που ξεκίνησα να διδάσκω, δεν σου κρύβω πως δεν είχα καθόλου άντρες στα τμήματά μου. Η κατάσταση πια έχει εξισορροπηθεί. Ο κόσμος αλλάζει τα δεδομένα του και σ' αυτό συμβάλλουν και τα πάρτυ που γίνονται καθημερινά σχεδόν στην πόλη μας και πραγματικά είναι ένας εναλλακτικός τρόπος διασκέδασης & έκφρασης».
«Όταν οι άντρες αντιλαμβάνονται ότι αυτό που κάνουν δεν έχει να κάνει με παρεξηγήσεις και παλιές συντηρητικές απόψεις, που δυστυχώς προσπαθούμε να βγάλουμε από τη νοοτροπία των φίλων Λαρισαίων, πλέον όχι απλά μπαίνουν στο χορό, αλλά δεν σταματούν να χορεύουν».
«Μόνο και μόνο γι αυτό σκοπεύω φέτος, αν όλα πάνε καλά, να κάνουμε ένα show, με την κατάλληλη τηλεοπτική και ενημερωτική κάλυψη σαν το DWTS. Θα συμμετέχουν γνωστές προσωπικότητες της πόλης μας και θα έχει εξ ολοκλήρου φιλανθρωπικό χαρακτήρα. Μένει να ανακαλύψουμε τους Λαρισαίους star και μέσα από μία διαδικασία εκπαίδευσης, πρώτα να διασκεδάσουν κι έπειτα να έχουμε ένα ανάλογο χορευτικό αποτέλεσμα με το γνωστό show, όπως και μια αντίστοιχη κριτική επιτροπή. Σκέψου, έχω ήδη έρθει σε επαφή και με την κυρία Γκαλένα Βελίκοβα για τη βοήθειά της».
Χωρίς να το καταλάβω και έχοντας απολαύσει τον χείμαρρο στον λόγο Χρήστο Κατούνα, έφτασε η ώρα να κλείσουμε την κουβέντα μας και του ζητώ να δώσει μία συμβουλή στους υποψήφιους νέους χορευτές.
Απευθυνόμενος λοιπόν σε όσους δεν έχουν κάποιον για να τους παρακινήσει λέει: «Να δοκιμάσουν ένα μάθημα χορού. Οι επιλογές στην πόλη μας είναι πλέον πάρα πολλές και ο καθένας μπορεί να ικανοποιηθεί για το κάθε είδος που θα ήθελε να εκφραστεί. Δοκιμάστε! Θα χάσετε ίσως μία ώρα από τη ζωή σας, αλλά μπορεί να αλλάξει η ζωή σας».
Μετά από όλα αυτά εγώ θέλω να χορέψω... Εσείς;
